Społeczeństwo rozumie zaburzenia afektywne dwubiegunowe jest często błędne, zwłaszcza gdy trafia na celebrytów.

Autor: Dulce Zamora

Na pierwszy rzut oka legendarny producent muzyczny Phil Spector i centrum Oakland Raiders Barret Robbins mogą wydawać się mieć niewiele wspólnego, ale obaj najwyraźniej zmagają się z zaburzeniem dwubiegunowym. Nie oznacza to, że te dwie postacie zachowują się w ten sam sposób.

Robbins podobno został hospitalizowany i postawiony na samobójczym zegarku wkrótce po tym, jak został zawieszony w grze w tegorocznym Super Bowl przeciwko Tampa Bay Buccaneers. W godzinach poprzedzających wielką rozgrywkę pod koniec stycznia pojawiły się informacje o 29-letnim picie alkoholu, brak ważnych posiedzeniach zespołu i dezorientacja i skrajna depresja.

Spector, 62, rzekomo oparł się aresztowaniu na początku lutego, kilka minut po tym, jak policja znalazła zakrwawione ciało aktorki B-filmowej Lany Clarkson w foyer swojej rezydencji w Los Angeles. Producent płyt, odpowiedzialny za kilkanaście najlepszych 40 uderzeń w latach 60. ("Be My Baby", "You've Lost That Lovin 'Feelin"), został oskarżony o strzelanie do Clarksona w twarz i stawienie czoła morderstwu pierwszego stopnia opłaty.

Nieprzerwany

Mimo że Spector był znany ze swojego pijaństwa i agresywnego zachowania przez dziesięciolecia, Rolling Stone donosi, że w miesiącach poprzedzających morderstwo koledzy stwierdzili, że jest trzeźwy, miły i produktywny.

W obozie Raiders niektórzy koledzy z drużyny publicznie skrytykowali Robbinsa za pomoc w zespole w Super Bowl, gdzie Raiders przegrał z Bucs 48-21. Pomimo rekordowej liczby nieodebranych gier i niewyjaśnionych nieobecności, strażnik Frank Middleton mówi, że on i wielu innych graczy nigdy nie zna Robbinsa jako przygnębionego faceta.

Co stało się z Robbins i Spector i jak ludzie blisko z nimi współpracujący nie zauważali tego, co się naprawdę działo? Eksperci psychiatryczni twierdzą, że wiele czynników przyczynia się do błędnych koncepcji społeczeństwa dotyczących choroby afektywnej dwubiegunowej i sprawia, że ​​leczenie jej jest jeszcze trudniejsze.

Anatomia wewnętrznego zamieszania

Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA), osoby z zaburzeniem dwubiegunowym, powszechnie znane jako depresja maniakalna, zwykle cierpią z powodu ekstremalnych wahań nastroju, od mania po depresję.

W fazie manii zwykle czują się niezwyciężeni, euforyczni, nadaktywni i bardzo wydajni. Może to prowadzić do nadmiernie ryzykownych zachowań, wielkich urojeń, niekontrolowanych myśli i działań, drażliwości, wściekłości i bezsenności. W fazie depresji mogą doświadczyć intensywnego smutku, rozpaczy, zmęczenia, bezsenności, trudności z koncentracją, zmian w apetycie i ciągłych myśli samobójczych.

Nieprzerwany

Robbins określił kiedyś swój problem jako "bitwę w twojej głowie". Spector wyjaśnił, że to diabły, które walczą ze mną. Są to dwa przykłady emocjonalnych wyzwań, które mają wpływ na życie milionów ludzi. The Depression and Bipolar Support Alliance (DBSA) donosi, że 2,5 miliona dorosłych Amerykanów cierpi na przewlekłą chorobę; inne kraje podobno mają podobne stawki.

Dobrą wiadomością jest to, że istnieją skuteczne metody leczenia depresji maniakalnej, w tym leki, doradztwo, a czasem połączenie obu. Złą wiadomością jest to, że wiele osób nie przyjmuje tego środka odmieniającego życie, ponieważ albo zaprzecza swojej chorobie, myśli, że nic nie może im pomóc, albo jest źle zdiagnozowana - zwykle z depresją. Często zdarza się, że osoby uzależnione od narkotyków zapadają na nowo, ponieważ przestają przyjmować receptę, często dlatego, że uważają, że są coraz lepsze.

Nie pomaga także stygmatyzacja związana z chorobą psychiczną. Wiele osób sądzi, że tylko osoby z przemocą i szalenie działające mogą mieć zaburzenia psychiczne. Choć prawdą jest, że mania może spowodować, że ktoś staje się bardziej agresywny i robi nielegalne rzeczy, przez większość czasu osoby z poważnymi problemami psychiatrycznymi stają się ofiarami przestępstw.

Nieprzerwany

"Nie są tak dobrzy w obronie siebie, ponieważ są samotnikami i bezbronnymi", mówi dr Robert Hirschfeld, kierownik wydziału psychiatrii i nauk behawioralnych w Uniwersyteckim Oddziale Medycznym w Galveston. Mówi, że wielu z nich nie wie, co przeżywają depresje maniakalne, o ile nie doświadczą tego zaburzenia, lub nie znają kogoś bliskiego cierpiącemu.

W przeciwnym razie, większość ludzi uważa, że ​​osoby cierpiące na cukrzycę mogą je "zebrać razem", gdy tak nie jest, mówi David Dunner, MD, dyrektor Centrum Lęku i Depresji na University of Washington w Seattle. Wyjaśnia, że ​​choroba psychiczna zwykle nie jest postrzegana w tym samym duchu, co grypa, zapalenie płuc, choroby serca lub złamania kości. A jednak mówi: "Te same fizyczne rzeczy są złe, gdy ktoś ma depresję lub epizod maniakalny".

Eksperci medyczni nie są jeszcze pewni dokładnej przyczyny zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ale głównym powodem podejrzeń jest przyczyna biologiczna, ponieważ wydaje się, że działa ona w rodzinach. Dane APA wskazują, że 80% do 90% osób z depresją maniakalną ma krewnego z depresją lub chorobą afektywną dwubiegunową, co stanowi od 10 do 20 razy więcej niż w populacji ogólnej.

Środowisko osoby może również przyczynić się do choroby, mówi Hirschfeld, wskazując na wczesne i obecne doświadczenia jako możliwe czynniki.

Nieprzerwany

Ciche cierpienie, publiczne nieporozumienie

Walki Spectora i Robbinsa z maniakalno-depresyjną mogły występować zarówno na scenie krajowej, ale w oparciu o reakcje szoku na ich sytuację, wydaje się, że ich niedawna emocjonalna udręka poszła względnie niezauważona lub została zignorowana, dopóki nie było za późno.

To samo może się zdarzyć zwykłym obywatelom, świadczy o tym Dan Gunter, który cierpiał na zaburzenia afektywne dwubiegunowe od prawie dekady. Opelika, Ala., Mówi, że zanim został dokładnie zdiagnozowany z powodu choroby, przeszedł od manii do depresji, do tego stopnia, że ​​zranił wielu bliskich mu ludzi i zrezygnował z dobrze płatnej opieki zdrowotnej.

Kiedy po raz pierwszy szukał pomocy, lekarze sądzili, że ma depresję i przepisał mu leki przeciwdepresyjne. Leki, jak powiedział, pogorszyły jego maniakalne epizody.

Gdy zaburzenie dwubiegunowe zostało poprawnie zidentyfikowane, a on był w stanie podjąć właściwe leczenie, Gunter mówi, że jego życie uległo dramatycznej poprawie. Teraz nie tylko pracuje jako spiker dla grupy stacji radiowych, ale także założył własną firmę coachingową - pomagając innym osobom z depresją maniakalną.

Nieprzerwany

Chociaż uważa, że ​​szkody w jego małżeństwie są nieodwracalne, Gunter mówi, że jego nowe życie w leczeniu pomogło mu poradzić sobie z wieloma trudnościami emocjonalnymi.Uważa się za szczęściarza, że ​​wielu jego rodziny i przyjaciół zrozumiało jego chorobę.

Gunter martwi się o ludzi, którzy nie otrzymują odpowiedniego leczenia, wskazując na dane DBSA, które mówią, że około 7 na 10 konsumentów jest błędnie zdiagnozowanych przez lekarzy przynajmniej raz. Ponad jedna trzecia (35%) z błędnie zdiagnozowanych cierpi przez ponad 10 lat, zanim zostaną prawidłowo zdiagnozowane zaburzenia afektywne dwubiegunowe.

Problem, jak mówi Gunter, polega na tym, że większość ludzi zgłasza tylko niektóre objawy, a wielu lekarzy nie poświęca czasu na kompleksową ocenę. "Choroba afektywna dwubiegunowa jest bardzo często błędnie diagnozowana jako depresja, schizofrenia i inne zaburzenia" - mówi.

Aby uzyskać więcej informacji na temat depresji maniakalnej, skontaktuj się z Amerykańskim Stowarzyszeniem Psychiatrycznym (888-35-PSYCH) lub z Alliance Depression and Bipolar Support Alliance (800-826-3632).

Opublikowano 3 marca 2003.