Najskuteczniejszym sposobem leczenia zaburzeń dwubiegunowych jest połączenie leków i psychoterapii. Większość osób przyjmuje więcej niż jeden narkotyk, na przykład środek stabilizujący nastrój i lek przeciwpsychotyczny, benzodiazepinę lub lek przeciwdepresyjny. Ważne jest jednak, aby leczenie było kontynuowane - nawet po poprawie samopoczucia - w celu opanowania objawów nastroju.

Jedna uwaga: FDA ustaliło, że leki przeciwdepresyjne mogą zwiększać ryzyko myśli i zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży z depresją i innymi zaburzeniami psychicznymi. Jeśli masz pytania lub wątpliwości, porozmawiaj o tym z lekarzem. Ponadto badania nie wykazały, że leki przeciwdepresyjne są tak samo bezpieczne i skuteczne u osób z zaburzeniem dwubiegunowym, jak w innych postaciach depresji, co sprawia, że ​​ich stosowanie jest bardziej kontrowersyjne. Inne rodzaje leków, w tym niektóre stabilizatory nastroju i niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, są zazwyczaj lekami pierwszego rzutu w leczeniu depresji dwubiegunowej.

Po remisji z powodu ostrego epizodu choroby afektywnej dwubiegunowej osoba jest szczególnie narażona na nawrót choroby przez około sześć miesięcy. Dlatego często zaleca się kontynuowanie i utrzymywanie stałej terapii. Po sześciu miesiącach wciąż istnieje ryzyko, że pojawią się nowe epizody.

Każdy, kto doświadczył dwóch lub więcej epizodów manii lub hipomanii, jest uważany za cierpiący na zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Ta osoba powinna mieć terapię podtrzymującą, aby zminimalizować ryzyko dla przyszłych epizodów. Po tym, jak lekarz pomógł ustabilizować nastrój ostrej fazy zaburzenia (epizodu manii lub depresji), terapia farmakologiczna jest zwykle kontynuowana w nieskończoność - czasami przy niższych dawkach.

Pamiętaj: Nawet jeśli przez kilka miesięcy nie chorujesz na objawy dwubiegunowe, nie przestawaj przyjmować leków. Lekarz może obniżyć dawki, ale odstawienie leków może narazić pacjenta na nawrót objawów dwubiegunowych.