Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne do zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Spisu treści:

Następny artykuł
Przewodnik dotyczący zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Starsze trójcykliczne leki przeciwdepresyjne stosowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych mogą częściej wywoływać epizody maniakalne lub szybsze cykle niż inne leki depresyjne. Mają również tendencję do wywoływania większych skutków ubocznych niż leki przeciwdepresyjne nowszej generacji i mogą być szczególnie niebezpieczne w przypadku przedawkowania. Obecnie tricykliczne leki przeciwdepresyjne są często przepisywane w stanach innych niż depresja, takich jak ból neuropatyczny, migrenowe bóle głowy, bezsenność lub zespół jelita drażliwego.

Podobnie jak wszystkie leki przeciwdepresyjne, eksperci zalecają, aby nie przyjmować trójpierścieniowych leków bez stabilizatora nastroju (takich jak lit lub diwproproeks) w zaburzeniu dwubiegunowym typu I, aby zminimalizować możliwość wywołania objawów manii.

Tricyclic leki przeciwdepresyjne obejmują:

Elavil (amitryptylina)
Norpramin lub Pertofrane (dezypramina)
Pamelor (nortryptyline)
Tofranil (imipramina)

Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne działają poprzez zwiększenie aktywności serotoniny i norepinefryny mózgu, które według naukowców odgrywają rolę w obwodach mózgowych, które regulują nastrój. Mogą one jednak czasem zwiększać ryzyko manii lub szybkiej jazdy na rowerze - a także powodować lub pogłębiać niektóre rodzaje problemów z rytmem serca. Są również niebezpieczne i potencjalnie śmiertelne w przypadku przedawkowania. Z tych powodów leki te są rzadziej stosowane i rzadziej zalecane u osób z zaburzeniem dwubiegunowym.