Czerpanie tego, co zostało zasiane

2 kwietnia 2001 r. - Każdego roku w Stanach Zjednoczonych każdego roku dochodzi do ponad miliona rozwodów. Rozdzielanie się jest druzgocące i wymagające dla zaangażowanych par. Ale ci z małymi dziećmi mają dodatkowy ciężar: martwienie się o skutki dla ich potomstwa.

Po pierwsze, istnieje krótkotrwały lęk przed skutkami rozwodu. W jaki sposób twoje dzieci radzą sobie w szkole, z przyjaciółmi, z dostosowaniem się do jednego rodzica w domu, z powrotem między domami? A potem pojawia się niepokój "dużego obrazu". Czy twoje dzieci powtórzą twoje błędy małżeńskie, skoro powszechna mądrość utrzymuje, że uczymy się przez obserwację? Czy przekazujesz rozwód jako romantyczną spuściznę swoich dzieci?

Nie, twoje dzieci nie są skazane na rozwód, zgodnie z najnowszymi badaniami przeprowadzonymi przez dwa różne zespoły naukowców. W rzeczywistości mogą zrobić to bardzo dobrze - może nawet świętować srebrną lub złotą rocznicę ślubu. Według jednego z zespołów badawczych, najważniejszy jest nie tyle małżeński przykład, jaki dajesz swoim dzieciom, ale relacja jeden-do-jednego, którą masz jako rodzic z dzieckiem. To związek, który nauczy ich umiejętności potrzebnych do późniejszego tworzenia dobrych romantycznych związków - mówi zespół.

Drugi zespół stwierdził, że psychiczne dobre samopoczucie dziecka poprawia się po rozwodzie, jeśli domownicy byli chaotyczni z powodu walczących rodziców.

Rola rodzica a rola partnera

Sposób, w jaki uczymy się tworzyć i utrzymywać romantyczne, intymne relacje, jest od wielu lat przedmiotem zainteresowania badaczy. Powszechne jest przekonanie, że dzieci uczą się odnosić w późniejszym życiu do romantycznych partnerów poprzez obserwowanie własnych rodziców.

Ale to nie do końca prawda, jak twierdzi dr Rand Conger, profesor socjologii na Uniwersytecie Stanowym w Iowa oraz badacz z Instytutu Badań Społeczno-Behawioralnych ISU w Ames, Iowa. Na romantyczne wybory i zachowania młodych dorosłych mają większy wpływ indywidualne relacje, jakie mieli jako dzieci z rodzicami, niż z obserwacjami, jakie zawarli w małżeństwach swoich rodziców.

Conger i jego zespół doszli do tego wniosku po obserwacji 193 młodych dorosłych (85 mężczyzn i 108 kobiet) i ich partnerów w trwających romantycznych związkach w 1997 roku. Ci młodzi ludzie byli tymi samymi tematami, które Conger i jego zespół zaczęli obserwować w rodzinnych sytuacjach w 1989 roku, kiedy mieli zaledwie 12 lat, aby zobaczyć, jakie relacje mieli z rodzicami.

Nieprzerwany

Wszyscy badani mieli rodziców, którzy pobrali się w czasie badania (chociaż niektórzy rodzice rozeszli się później), tak że można było zaobserwować związki małżeńskie, a także relacje rodzic-dziecko.

"Propozycja jest taka, że ​​młodzi ludzie naśladują zachowania, które widzą ich rodzice w swoich romantycznych związkach" - pisze Conger w swoim raporcie opublikowanym w sierpniowym numerze Journal of Personality and Social Psychology. "W badaniach nad rozwodem nie było bezpośrednich dowodów tego obserwacyjnego procesu uczenia się".

Zespół Conger przeprowadzał wewnętrzne wywiady co cztery lata, począwszy od momentu, gdy dzieci były w siódmej klasie. Zbierali informacje o interakcjach między podmiotami a ich rodzicami, podmiotami i rodzeństwem, a także rodzicami jako małżonkami. Następnie, gdy badani mieli około 20 lat, nagrywali wideo ze swoimi romantycznymi partnerami. Badani przedstawili także własne oceny relacji z rodzicami i ich romantycznymi partnerami.

Co znaleźli: nastolatki, które wychowywały się z rodzicami, którzy byli pomocni i ciepli, miały tendencję do rozwijania podobnych związków ze swoimi romantycznymi partnerami, gdy dorastali. Ale ci, którzy wychowywali się w rodzinach, którzy nie byli pomocni i ciepli, często mieli nieszczęśliwe romantyczne relacje jako dorośli. "Wbrew naszym oczekiwaniom obserwowanie związku małżeńskiego rodziców nie było tak ważne" - mówi Conger.

Sugeruje to Congerowi, że dzieci, które wychowują się w wspierających, ciepłych rodzinach z jednym rodzicem, mogą równie dobrze radzić sobie z ciepłymi, wspierającymi się rodzinami z dwoma rodzicami, gdy szukają romantycznych związków jako młodzi dorośli.

Oczywiście, jeśli jesteś nieszczęśliwym małżonkiem, może to wpłynąć na twoje rodzicielstwo - wskazuje. "Jeśli rodzice są źli i walczą ze sobą nawzajem, może to przerodzić się w ich rodzicielstwo. Dopóki utrzymasz skuteczną rolę rodzica, możesz złagodzić skutki złego małżeństwa na swoje dziecko."

Domki z niskimi konfliktami kontra domy o wysokim poziomie konfliktów

Inni badacze badają rodzaje rozwodów i ich wpływ na dobrostan dzieci, a także zdolność dzieci do tworzenia satysfakcjonujących relacji w późniejszym życiu.

Nieprzerwany

Rozwody, które mają miejsce w małżeństwach o niskim poziomie konfliktu, mają zazwyczaj negatywny wpływ na dzieci, a rozwody występujące w małżeństwach "o dużym stopniu konfliktu" często mają korzystny wpływ na dzieci - twierdzi dr Alan J. Booth, wybitny profesor socjologii Pennsylvania State University w University Park, Pa., który zgłasza ten wniosek w lutowym wydaniu z 2001 roku Dziennik małżeństwa i rodziny po przejrzeniu swoich i innych badań na ten temat.

Brzmi wstecznie, dopóki Booth tego nie wyjaśni. Jeśli dzieci dorastają w domu z małżeństwami o dużym konflikcie - wiele nieporozumień, być może ciągłe krzyczenie i kłótnie - dysfunkcyjne środowisko domowe naraża je na problemy emocjonalne i rozwojowe. Kiedy dojdzie do podziału, spokojniejsze, samotne gospodarstwo domowe może być ulgą, a objawy słabną.

Ale jeśli dzieci dorastały w domu, w którym małżeństwo było w niewielkim stopniu sprzeczne, decyzja o rozwodzie może ich opuścić, a stresujące konsekwencje mogą narazić ich na takie objawy, jak problemy emocjonalne i behawioralne.

Podobnie jak Conger, Booth mówi, że wzór dobrego małżeństwa "nie wydaje się zbyt istotny" w zdolności dzieci do tworzenia trwałych związków romantycznych później. Co jest istotne? "Dorastanie z kochającymi rodzicami jest ważne dla kształtowania własnych relacji z dorosłymi", mówi.

Klinicysta waży

Mimo przeprowadzonych badań, dr Robert Maurer, psycholog z Centrum Medycznego Santa Monica-UCLA, który często radzi sobie z rozwodowymi parami z dziećmi, nie jest przekonany, że zachowanie małżeńskie rodziców można wykluczyć jako plan dla ich potomstwa.

"Kiedy twój partner wchodzi," Maurer często prosi małżeństwa, które doradza, "czy twoja twarz się świeci, czy twoje spojrzenie mówi, że strażnik właśnie wszedł na blok komórek?" Mówi im, że ich dzieci nie mogą nie zauważyć interakcji i formułują opinii na temat własnych celów dotyczących romantycznego związku, kiedy stają się dorosłymi.

Jednak Maurer twierdzi, że badania przeprowadzone przez Congera wysyłają optymistyczną wiadomość do niektórych rodziców, że nie wszystko jest stracone, jeśli rozwód jest nieunikniony. Rozwód rodziców może rozważyć kontynuowanie sesji doradczych, nawet po zakończeniu rozwodu, mówi Maurer, aby pracować nad swoimi umiejętnościami rodzicielskimi. Widzi rozwiedzione pary, które nadal szukają jego porad, aby mogły być efektywnymi rodzicami, nawet jeśli nie są już romantycznymi partnerami.

Nieprzerwany

Maurer widzi pewne ograniczenia w badaniach nad Congerem: "To wielka konkluzja, mówiąca, że ​​te przedmioty pozostaną razem przez lata".

Średni wiek badanych podczas wywiadów przeprowadzonych przez grupę Congera w 1997 roku wynosił 20 lat. Conger stara się przezwyciężyć to ograniczenie. W swoim następnym badaniu mówi, że będzie nadal śledził młodych dorosłych, aby zobaczyć, jak radzą sobie ze swoimi partnerami.

Kathleen Doheny jest dziennikarką medyczną z Los Angeles i stałym współpracownikiem. Jej twórczość pojawia się również w Los Angeles Times, Shape, Modern Maturityi inne publikacje.