Demencja naczyniowa, znana również jako otępienie wielozawałowe, jest drugą najczęstszą przyczyną otępienia u osób starszych. Ponieważ ma on niższy profil niż choroba Alzheimera, wiele osób nie podejrzewa otępienia naczyniowego, gdy zapominanie staje się problematyczne. Trudno jest również zdiagnozować, dlatego trudno jest dokładnie określić, ile osób cierpi na demencję naczyniową. Obecne szacunki przypisują 15% do 20% przypadków otępienia u osób starszych na otępienie naczyniowe.

Określenie głównej przyczyny może pomóc w określeniu najlepszego planu działania. Jeśli jest to otępienie naczyniowe, niektóre zmiany stylu życia mogą zapobiec dalszym uszkodzeniom. bierze pod uwagę otępienie naczyniowe, jego przyczyny, objawy i rokowanie.

Co to jest otępienie naczyniowe?

W porównaniu z chorobą Alzheimera, która ma miejsce, gdy komórki nerwowe mózgu ulegają rozpadowi, otępienie naczyniowe zachodzi, gdy część mózgu nie ma wystarczającej ilości krwi niosącej tlen i składniki odżywcze, których potrzebuje.

Chociaż zdarzają się one na różne sposoby, możliwe jest zarówno otępienie naczyniowe, jak i choroba Alzheimera. Zniechęcające, jak się wydaje, istnieje wystarczający powód, aby kontrolować czynniki ryzyka, które przyczyniają się do otępienia naczyniowego. Dopuszczenie do przebiegu choroby bez interwencji może pogorszyć chorobę Alzheimera.

Co powoduje otępienie naczyniowe?

Demencja naczyniowa występuje wtedy, gdy naczynia dostarczające krew do mózgu zostają zablokowane lub zwężone. Udary mają miejsce, gdy nagle zostaje odcięte dopływ krwi do mózgu. Jednak nie u wszystkich osób z udarem wystąpi otępienie naczyniowe.

Demencja naczyniowa może wystąpić z czasem, gdy "ciche" urazy piętrzą się. Dość często, otępienie naczyniowe zwraca na siebie uwagę tylko wtedy, gdy wpływ tak wielu uderzeń przyczynia się do znacznej niepełnosprawności. Unikanie i kontrolowanie czynników ryzyka takich jak cukrzyca, wysokie ciśnienie krwi, palenie tytoniu i wysoki poziom cholesterolu może pomóc w ograniczeniu ryzyka otępienia naczyniowego.

Wczesne wczesne złagodzenie stanu pomaga również ograniczyć wpływ i nasilenie otępienia naczyniowego. Wczesne wykrywanie wymaga świadomości czynników ryzyka i, co ważniejsze, wysiłków zmierzających do utrzymania ich pod kontrolą. Każdy, kto podejrzewa otępienie naczyniowe, powinien porozmawiać ze swoim lekarzem.

Objawy otępienia naczyniowego

Objawy otępienia naczyniowego zależą od tego, w jakiej części mózgu występuje iw jakim stopniu. Podobnie jak choroba Alzheimera, objawy otępienia naczyniowego są często łagodne przez długi czas. Mogą one obejmować:

• Problemy z pamięcią krótkotrwałą
• Wędrowanie lub gubienie się w znajomym otoczeniu
• Śmiech lub płacz w nieodpowiednim czasie
• Problemy z koncentracją, planowaniem lub podążaniem za działaniami
• Problem z zarządzaniem pieniędzmi
• Niezdolność do przestrzegania instrukcji
• Utrata kontroli nad pęcherzem lub jelitami
• Halucynacje lub złudzenia

Objawy, które nagle stają się gorsze, często sygnalizują udar. Lekarze szukają symptomów, które rozwijają się w zauważalnych stadiach, aby zdiagnozować otępienie naczyniowe. Alzheimer, dla porównania, rozwija się w wolnym, równym tempie. Kolejną wskazówką jest zaburzona koordynacja lub równowaga. W przypadku otępienia naczyniowego problemy z chodzeniem lub balansowaniem mogą wystąpić wcześnie. W przypadku Alzheimera objawy te występują zwykle w późnej fazie choroby.

Nieprzerwany

Kto jest zagrożony otępieniem naczyniowym?

Niektórymi czynnikami ryzyka otępienia naczyniowego można zarządzać; inne, takie jak wiek i płeć, nie mogą. Wśród wszystkich czynników wysokie ciśnienie krwi stanowi największe ryzyko; otępienie naczyniowe prawie nigdy nie występuje bez niego.

Podobnie wysokie ryzyko udaru idzie w parze z ryzykiem otępienia naczyniowego. Wydaje się, że jedna czwarta do jednej trzeciej uderzeń powoduje pewien stopień demencji. Ludzie, którzy palą, spożywają nadmierne ilości alkoholu, mają cukrzycę lub choroby serca również mają wyższy wskaźnik choroby.

Demencja naczyniowa najczęściej występuje u osób w wieku od 60 do 75 lat. Mężczyźni wydają się być bardziej podatni na zranienie niż kobiety, a stan ten częściej dotyka Afroamerykanów niż inne rasy. Ludzie, których wiek, płeć lub rasa stawiają ich pod zwiększonym ryzykiem otępienia naczyniowego, mają o wiele więcej powodów do zarządzania czynnikami ryzyka będącymi pod ich kontrolą.

Leczenie otępienia naczyniowego

Obecnie żadne dostępne terapie nie mogą naprawić uszkodzenia otępienia naczyniowego, kiedy to nastąpi. Niemniej jednak diagnoza dostarcza ważną wiedzę i możliwość zapobiegania dalszym szkodom.

Zapobieganie obejmuje zazwyczaj kontrolowanie wysokiego ciśnienia krwi poprzez ćwiczenia, dietę i leki.To samo dotyczy cukrzycy, jeśli istnieje. Pacjenci powinni rzucić palenie i ograniczyć spożywanie alkoholu.

Chociaż opcje medyczne są ograniczone, interwencje behawioralne, takie jak wskazówki i przypomnienia, mogą poprawić jakość życia wszystkich zaangażowanych osób. Członkowie rodziny i przyjaciele mogą umieszczać notatki w widocznych miejscach w całym domu z codziennymi planami i instrukcjami, jak korzystać z podstawowych przedmiotów. Zwiększenie komunikacji, przypominając osobie z demencją naczyniową, jaki jest dzień, gdzie mieszkają i co dzieje się w rodzinie, może pomóc w utrzymaniu ich w łączności z tu i teraz.

Rokowanie dla osób z otępieniem naczyniowym

Jeśli warunki, które powodują otępienie naczyniowe, nie są leczone, rokowanie nie jest dobre. Osoba z otępieniem naczyniowym może wydawać się ulegać poprawie przez pewien okres czasu, dopóki kolejny udar nie spowoduje więcej funkcji mózgu, pamięci i niezależności. Ostatecznie, nieleczona otępienie naczyniowe zwykle kończy się śmiercią z powodu udaru, choroby serca lub infekcji.

Chociaż otępienie naczyniowe jest poważnym stanem, najlepszym lekarstwem jest wczesne złapanie go i zapobieganie dalszym uszkodzeniom. Osoby z otępieniem naczyniowym mogą współpracować z lekarzami i rodzinami w celu wykrycia i opanowania stanu.

Następny artykuł

Co Cię trapi?

Przewodnik po obrysie

1. Omówienie i objawy
2. Przyczyny i komplikacje
3. Diagnostyka i leczenie
4. Życie i wsparcie