Eksperci ds. Rozwoju dzieci wyjaśniają, dlaczego zaangażowanie rodziców czasami idzie za daleko.

Według Sherry Rauh

Jesteś rodzicem nowego tysiąclecia - opiekuńczy, zaangażowany i zdeterminowany, aby pomóc dziecku osiągnąć sukces. Ale są chwile, kiedy twoje zaangażowanie może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

"Micromanagement jest sprzeczny z naturalnym rozwojem", mówi psycholog kliniczny i autor publikacji, dr Marc Nemiroff. "Zabiera ono doświadczenie dziecka i utrudnia mu uczenie się radzenia sobie w świecie, a częścią pracy rodzica nie jest robienie wszystkiego dla dziecka, ale pomaganie mu w robieniu rzeczy bardziej i bardziej niezależnie".

Gail Tanner, nauczyciel matematyki trzeciej klasy w Ft. Lauderdale, Fla., Zgadza się. "Dzieci nie rozwijają umiejętności niezbędnych do przetrwania trudnych chwil w życiu, jeśli ich rodzice nigdy nie pozwolą im ćwiczyć tych umiejętności."

Mając to na uwadze, poproś specjalistów ds. Rozwoju dziecka i rodzicielstwa o zidentyfikowanie 10 znaków, które mogą być mikromanowaniem Twojego dziecka.

1. Nieustannie ingerujesz w terminy meczów.

"Jedną z charakterystycznych oznak micromanagementu," mówi Nemiroff, "jest data gry, w której rodzic natychmiast wkracza" na pierwszą oznakę konfliktu. "Niebezpieczeństwo polega na tym, że dziecko nie uczy się samodzielnie na świecie, aby poradzić sobie z konfliktami, które mogą się pojawić."

Dopóki bezpieczeństwo nie jest problemem, rodzice powinni odczekać kilka minut, zanim wkroczą, mówi dr Benjamin Siegel, profesor pediatrii w Boston University School of Medicine. "Trzeba interweniować, jeśli dzieci są zranione", mówi, "ale często sami to rozwiązują". Jeśli musisz wejść, postaraj się być arbitrem, a nie wymyślić rozwiązanie dla dzieci.

2. Masz obsesję na punkcie tego, co je twoje dziecko.

Wielu rodziców jest zbyt zaniepokojonych tym, co ich dzieci jedzą, mówi Nemiroff. "Jeśli dziecko naprawdę nie je dość i nie traci wagi, warto o tym porozmawiać z pediatrą, ale kiedy masz wybrednego zjadacza który dostaje wystarczającą ilość białka, czy to naprawdę ma znaczenie?"

Przekonanie o jedzeniu może doprowadzić do niezdrowej walki o władzę, mówi Ruth A. Peters, psycholog kliniczny i autorka podręcznika dla rodziców, Ustanawianie prawa . Peters ostrzega rodziców przed staniem się "maniakami kontroli" podczas posiłku. "Jeśli dziecko chce zjeść zeszłej nocy pizzę na śniadanie, to jest w porządku." Jeśli dziecko nie spróbuje nowego jedzenia, to co z tego? Dobrze jest postępować z dziecinnymi dziwactwami. "

Nieprzerwany

Odzież i praca domowa

3. Zderzasz się z dzieckiem nad ubraniem.

Peters mówi, że rodzice powinni zastanowić się, co jest ważne, zanim sprzeciwiamy się ubraniu. "Ważne jest bezpieczeństwo, wiedza akademicka i wartości" - mówi. "Prawie nic poza tym, możesz zacząć puścić." Zaleca, aby dzieci mogły "ubierać się w swoją szkołę, nawet jeśli wydaje ci się, że jest głupio." Zobacz ją z ich punktu widzenia, nie zawsze z twojego punktu widzenia. "

4. Kolidujesz z pracą domową Twojego dziecka.

Nemiroff mówi, że czas pracy domowej z mikromanowaniem może być odpowiedni dla dzieci z pewnymi trudnościami w uczeniu się, ale nie dla przeciętnego ucznia. "W drugiej lub trzeciej klasie dziecka, które nie jest dzieckiem LD (uczenie się niepełnosprawne), rodzic powinien mieć bardzo niewiele do zrobienia w odrabianiu lekcji, chyba że dziecko powie:" Czy możesz pomóc mi zrozumieć ten problem? " Kiedy to wyjaśnisz, wycofasz się. " Rodzice, którzy zapewniają zbyt dużą pomoc w odrabianiu prac domowych, nie dają dzieciom szansy na samodzielne rozpoznanie problemu - mówi.

Tanner, nauczyciel trzeciej klasy, wspomina inteligentnego ucznia, który "nie był zbyt pewny swojej zdolności robienia rzeczy dobrze." Nie trzeba było długo zastanawiać się, dlaczego: jego mama, lekarz, zrobi dla niego swoje projekty ", ponieważ nie zrobił ich dobrze. I był bardzo szczęśliwy, gdy jej pozwolił. " Tanner podkreśla, że ​​dobrze jest pomagać, gdy dziecko pyta, ale "jeśli więcej niż jeden nauczyciel zasugerował, że robisz za dużo, to prawdopodobnie nadszedł czas, aby słuchać".

Szkoła i sport

5. Dyskutujesz z nauczycielem swojego dziecka o ocenach.

"Oceny są pomiędzy dzieckiem a nauczycielem", mówi Siegel, pediatra. Rodzice powinni "zapytać, czego uczą się ich dzieci, okazywać zainteresowanie, chwalić ich za osiągnięcia, ale nie próbuj przejąć roli nauczyciela".

Tanner mówi, że rodzice, którzy interweniują za każdym razem, gdy ich dziecko przynosi do domu coś mniej niż "A", stwarzają kilka problemów:

• Dziecko rozwija nierealistyczną ideę, że zawsze ma prawo do "A."
• Dziecko nigdy nie uczy się bronić siebie.
• Dziecko wierzy, że jego rodzice zawsze naprawią wszystko, co pójdzie nie tak.

Nieprzerwany

"Cel uzyskania" A "nie jest tak samo ważny, jak rozwijanie umiejętności niezależności, zdolności, myślenia dorosłych", mówi Tanner. "Dzieci muszą mieć prawo do popełniania błędów i uczenia się od nich, muszą zmagać się z trudnymi zadaniami i nauczyć się wytrwać".

6. Spierasz się z trenerem swojego dziecka o grę.

"Udział w meczach piłkarskich jest bardzo ważny" - mówi Nemiroff. "Po każdym meczu powiedz, że jesteś dumny, ale to wszystko. Bądź zachwycający, nie przejmuj się szczegółami gry." Mówi, że przekroczyłeś linię "kiedy pytasz trenera," Ile grałeś moje dziecko i jak długo? "

7. Regularnie dzwonisz do dziecka w szkole.

Wszyscy nasi eksperci zgadzają się, że dzwonienie do nich lub wysyłanie SMS-ów do nich w szkole jest niewłaściwe. "To rodzic wstawiający się w dzień dziecka i jest niepotrzebny" - mówi Nemiroff.

Siegel mówi, że ten nawyk może być szczególnie kłopotliwy dla nastolatków. "Jeśli nastolatka czuje, że ich rodzic zawsze je sprawdza, robi się wściekły i zły, nie pozwala im odkryć swojej autonomii". Jeśli chcesz komunikować się z dzieckiem w ciągu dnia, uzgodnij z góry ustalony czas zameldowania - najlepiej po szkole.

8. Żądasz "gry przez zabawę" w dniu twojego dziecka.

Jest różnica między pytaniem dziecka o jego lub jej dzień a "zostaniem prokuratorem okręgowym" - mówi Nemiroff. Jeśli nie podejrzewasz narkotyków lub innego poważnego problemu, nie musisz naciskać dziecka na każdy szczegół o każdej porze dnia.

Prywatność i ciśnienie

9. Ty szpiegujesz swoje dziecko.

Szpiegowanie może przybierać różne formy, od szpiegowania bloga nastolatka po wyszukiwanie pokoju dziecka bez prawdopodobnej przyczyny. "Szukanie pokoju dziecka to nędzny pomysł, chyba że podejrzewasz narkotyki," Nemiroff ostrzega. Jeśli martwisz się tylko bałaganem: "Zamknij drzwi, to nie jest takie ważne".

Jedną rzeczą, która nie jest szpiegowaniem, mówi Nemiroff, jest sprawdzenie strumienia wideo na żywo z przedszkola dziecka. "Jeśli patrzysz na stronę internetową, aby poczuć, co robią, to nie jest to mikrozarządzanie - to trzymanie oczu z daleka i pozwalanie dziecku na własne doświadczenie."

Nieprzerwany

10. Wybrałeś już college dla swojego malucha.

Nemiroff mówi, że widział rodziców wybierających przedszkole w oparciu o szkołę, mają nadzieję, że ich dziecko będzie miało 15 lat w przyszłości. "Skąd możesz wiedzieć, gdzie będzie dziecko, jaki rodzaj osobowości akademickiej będzie miał?" Zaleca rodzicom skupienie się na teraźniejszości i wybór przedszkola "odpowiedniego dla potrzeb dziecka".

Siegel mówi, że rodzice, którzy odczuwają "silną presję, aby dzieci wyszły perfekcyjnie i uzyskać odpowiednie oceny i dostać się do odpowiedniego college'u" mogą przynieść do domu kulturę pracy. Mówi, że celem wychowywania dzieci nie powinno być stworzenie "towaru lub produktu przeznaczonego do sprzedaży na uczelniach", ale wychowanie dzieci wrażliwych, kreatywnych i pewnych siebie.

Zrywanie z nałogiem

Jeśli uważasz, że możesz być mikromanażem swojego dziecka, Peters mówi, że powinieneś przełamać nawyk "jak każdy zły nawyk - zacznij mało". Zacznij wycofywanie się w obszarach o niewielkich konsekwencjach - na przykład pozwalając dziecku na podjęcie decyzji, czy łóżko powinno być wstawiane każdego ranka. "Jeśli nie zajmujesz się mikromanażem o małych rzeczach, twoje dziecko potraktuje cię bardziej poważnie na temat rzeczy, które naprawdę mają znaczenie" - mówi.

Ilekroć masz ochotę na micromanage, Tanner sugeruje analizę twoich powodów, dla których chcesz wkroczyć. Czy to pomoże dziecku stać się bardziej niezależnym i rozwinąć podstawowe umiejętności życiowe? "Jeśli odpowiedź brzmi" nie ", to być może rodzic musi cofnąć się i pozwolić dziecku spróbować samemu."