Rozmowa'

26 listopada 2001 r. - Gdy dziewczęta miały mniej więcej 12 lat, ich matki oddawały małą broszurkę zatytułowaną "Becoming a Woman", która obejmowała podstawy seksu i menstruacji. Kilka dni później matka zapytała, czy jej córka ma jakieś pytania. Zazwyczaj zawstydzona dziewczyna odmawiałaby, a to był koniec jej seksualnej edukacji w domu.

Była też wersja chłopięca: Ojciec z synem mówił w następujący sposób: "Nie pozwól żadnej dziewczynie być w ciąży, zanim będziesz mogła wspierać żonę i rodzinę". I były przerażające historie, w tym 13-letnia dziewczynka, której mama zbyt długo czekała na "Dyskusję", a biedna Sandy zaczęła okres, nie wiedząc, co to jest. Po trzech dniach krwawienia - i myśląc, że umiera - w końcu poszła do matki.

Później, w ramach lekcji zdrowia w dziewiątej i dziesiątej klasie, nastolatki z wyżu demograficznego były segregowane według płci i kazano im opisywać schematy wewnętrznego funkcjonowania męskiego i żeńskiego układu rozrodczego, ucząc się wielu bezużytecznych, ale imponujących szczegółów, takich jak jak wiele mil rur są wbite w jądra mężczyzny. Obserwowali także nieprzerwaną paradę czarno-białych filmów o horrorze chorób wenerycznych, ale nigdy nie rozmawiali o naprawdę palącym pytaniu o wiek dojrzewania: czy powinni, czy nie powinni "robić to"?

Nic dziwnego, że dzisiejsi rodzice, którzy mieli takie doświadczenia w domu, często mają trudności z rozmową z własnymi dziećmi na temat seksu. "Uważam, że jest nam ciężko jako rodzicom, ponieważ nie rozmawialiśmy z rodzicami nas ze względną łatwością na ten temat, jeśli w ogóle, "mówi Karen Hoskins, matka z Oregonu w wieku trzech lat." Starałem się być tak szczery, jak tylko mogę, i zachować wszelkie zawstydzające myśli w głębi duszy. Chcę, żeby zobaczyli moją uczciwość i zapamiętali ją, a potem mieli nadzieję, że przyjdą do mnie, kiedy będą musieli o coś zapytać. "

Więc co rodzic zrobić?

Większość ekspertów zgadza się, że rodzice nie powinni czekać na jakiś magiczny moment, aby mieć własną wersję The Talk. Edukacja seksualna idzie lepiej, jeśli jest częścią życia, zaczynając, gdy dziecko jest wystarczająco dorosłe, aby zadawać pytania.

Nieprzerwany

"Moją najlepszą propozycją jest porozmawiać z dziećmi bardzo wcześnie, kiedy są zbyt młodzi, aby się wstydzić" - mówi Joyce Kilmer, wychowawczyni rodziców, zatrudniona przez rząd stanowy w Olympii, w stanie Wash. "To też mniej kłopotliwe dla ciebie. i są bardzo rzeczowe w wieku 4, 5 i 6 lat. Po tym, jak byli na placu zabaw przez kilka lat i słyszeli dużo śmiechu, jest za późno. "

Jeszcze wcześniej, Kilmer sugeruje nazywanie narządów płciowych, jak nazywasz inne części ciała podczas zabawy z małym dzieckiem lub dzieckiem w wannie. "To jest twój brzuch, to jest twój penis."

Gdy Twoje dziecko rośnie, odpowiadaj na jego pytania dotyczące seksu w sposób uczciwy i naturalny, i bądź na bieżąco, aby wysłuchać pytania, które kryje się za tym pytaniem. "Upewnij się, że rozmowa przebiega w obu kierunkach" - mówi Michael McGee, wiceprezes ds. Edukacji w amerykańskiej organizacji Planned Parenthood Federation of America w Nowym Jorku. "Upewnij się, że słuchasz tego, co twoje dzieci naprawdę chcą wiedzieć, słuchaj tego, o co naprawdę chodzi i dowiedz się, co myślą twoje dzieci."

Zwłaszcza w przypadku małych dzieci, poważni rodzice mogą udzielać dłuższych odpowiedzi i bardziej szczegółowych informacji, niż ich dzieci są gotowe. McGee, sam rodzic, przyznaje, że to zrobił. "Przyjąłem moment, który można było nauczyć, i pobiłem go na śmierć z powodu zbyt dużej ilości informacji" - mówi - "i widziałem, jak oczy moich dzieci są oszklone."

Ale McGee szybko dodaje, że rodzice nie powinni się martwić zbytnio o przesadę. "Nie ma czegoś takiego jak zbyt wiele informacji" - mówi. "Dzieci robią to, czego nie muszą wiedzieć."

Wiem, że istnieje książka na ten temat

Niektórzy rodzice lepiej sobie poradzą z książką w ich rękach. Odwiedź lokalną bibliotekę lub księgarnię i zapytaj o nią Skąd pochodziłem? (dla dzieci w wieku przedszkolnym i dzieci w wieku szkolnym); Co się dzieje z moim ciałem (dla preteens dostępne są wersje chłopięce i dziewczęce); Jest idealnie normalny (dla dzieci przechodzących okres dojrzewania); lub Nowa książka o nastoletnich ciałach (instrukcja obsługi dla nastolatków).

Jeśli wcześniej nie zacząłeś rozmawiać z dziećmi o seksie, a oni osiągnęli już "zbyt zawstydzający" wiek, jednym ze sposobów na rozpoczęcie rozmowy, sugeruje Kilmer, jest zostawienie książki lub dwóch leżących w domu, gdzie dzieci nie mogą ich nie zauważyć. Innym sposobem na rozpoczęcie rozmowy na temat seksu jest udział w warsztatach z dzieckiem; wiele organizacji oferuje warsztaty i zajęcia.

Nieprzerwany

Czy oni tego nie uczą w szkole?

Wielu rodziców jest zdenerwowanych i zaniepokojonych edukacją seksualną w epoce AIDS, mówi McGee i bardzo zależy im, aby szkoły przejęły odpowiedzialność. Ale nie radzi, by tak się stało.

Pomimo pewnych ulepszeń, eksperci twierdzą, że w większości dzielnic edukacja seksualna jest zbyt mała, zbyt późna. W większości przypadków naucza się go w wieku, w którym jest to najbardziej kłopotliwe dla dzieci, w wieku 11 lub 12 lat. "Wiek, na który czekamy, to jedne z najbardziej świadomych lat w życiu dziecka" - mówi Kilmer.

Jeśli rodzice nie podejmą inicjatywy, dzieci zwrócą się do swoich przyjaciół, aby połączyć swoją ignorancję. Mogą przyjmować dezinformacje i wierzyć w to od lat, mogą nauczyć się seksu, co jest czymś wstydliwym do śmiechu, a może nawet nie wiedzą, jakie są wartości ich rodziców odnośnie seksualności.

McGee zwraca uwagę, że rodzice, którzy zostawiają seks w szkołach lub kumplach ich dzieci, tracą szansę przekazania swoich wartości swoim dzieciom; nie tylko ich wartości dotyczące seksu jako takiego, ale także rodziny i relacji.

"Dzieci, które nie uczęszczają do szkoły, to rzeczy związane z relacją, rzeczy o uczuciach" - mówi. "Nauczyciele najwygodniej zajmują się faktyczną fizjologią i anatomią rzeczy. Naprawdę ciężko jest nauczycielom mówić o związkach, emocjach i wartościach … Najlepszym miejscem do nauczania w domu".