Po tym, jak lekarz ustali, z jakim rodzajem nietrzymania moczu masz do czynienia, nadszedł czas, aby zdecydować się na plan leczenia. To będzie zależeć od tego, co powoduje twój wyciek i jak jest źle. Leczenie to może pociągać za sobą zmiany w twoim zachowaniu, twoich lekach, a czasem nawet chirurgii.

Styl życia lub zmiany w zachowaniu

Jeśli jest to właściwe z powodu twoich symptomów, twój lekarz może zdecydować się na próbę zmiany rutyny i diety przed przejściem do leczenia lub zabiegu chirurgicznego.

Trening pęcherza. Jeśli masz nietrzymanie parcia na mocz (ciągłe uczucie "idź"), twój lekarz może zalecić ci praktykę trzymania moczu przez krótki czas, kiedy pojawi się ochota zamiast iść od razu. Możesz zacząć od przytrzymania go przez 10 minut. Po pomyślnym wykonaniu tego kilka razy, możesz wydłużyć czas. Możesz również korzystać z ustawionych godzin w ciągu dnia i wydłużać czas pomiędzy tymi regularnymi wycieczkami łazienkowymi. Możesz pomóc swojemu ciału nauczyć się dłużej czekać, ćwicząc techniki oddechowe lub relaksacyjne.

Nieprzerwany

Oglądanie tego, co jesz i pijesz. Leczenie przecieków może być tak proste, jak unikanie pewnych produktów spożywczych i napojów. Twój lekarz może poprosić cię o trzymanie pamiętnika z pęcherzem. Jest to zapis zarówno twojej diety, jak i twoich nieszczelnych epizodów. Może to pomóc w ustaleniu, co uruchamia przecieki.

Podwójne wydalanie. Jest to technika, z której możesz korzystać, gdy idziesz do łazienki, aby wypróżnić cały pęcherz. Po oddaniu moczu poczekaj minutę lub dwie, a następnie spróbuj ponownie natychmiast.

Ćwiczenia dna miednicy. Twoja dna miednicy składa się z warstwy mięśni, które rozciągają się jak hamak od kości łonowej do kości ogonowej. Wspierają Twój pęcherz i jelit. Aby wzmocnić te mięśnie, możesz wykonywać ćwiczenia Kegla. Są to ćwiczenia, które wiążą się z zaostrzeniem i utrzymaniem mięśni kontrolujących przepływ moczu.

Możesz robić to kilka razy dziennie (nie podczas oddawania moczu), aby pomóc w budowaniu napięcia mięśni miednicy. Jeśli masz problemy z wykonywaniem Kegels, Twój lekarz może zalecić użycie biofeedbacku lub specjalnych czujników, które pokażą ci kiedy przenosisz określone mięśnie.

Nieprzerwany

Leki

Istnieje wiele leków, które mogą pomóc w przywróceniu pęcherza do normalnego funkcjonowania. Obejmują one:

Środki przeciwmuskarynowe. Te leki rozluźniają mięśnie wokół pęcherza moczowego, aby pomóc im zatrzymać spasowanie. Możesz wziąć je jako pigułkę, płyn lub użyć plastra. Leki te obejmują oksybutyninę (Ditropan, Gelnique, Oxytrol), tolterodynę (Detrol), daryfenacynę (Enablex), trospium (Sanctura), fezoterodynę (Toviaz) i solifenacynę (VESIcare).

Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne. Leki przeciwdepresyjne zmniejszają sygnały pochodzące z nerwów, mówiąc, że pęcherz jest skurczony. Przykładem jest imipramina (Tofranil).

Alfa-blokery. Są one najlepsze, jeśli masz do czynienia z rozszerzoną prostatą, która blokuje przepływ moczu. Rozluźniają mięśnie gładkie wokół prostaty i pęcherza, aby pomóc wydostać się z moczu. Przykłady obejmują terazosynę (Hytrin), doksazosynę (Cardurę), tamsulosynę (Flomax), alfuzosynę (Uroxatral) i silodosynę (Rapaflo).

Inhibitory 5-alfa-reduktazy. Te leki powstrzymują twoje ciało przed wytwarzaniem hormonów, które powodują wzrost twojej prostaty i stają się zbyt duże. Zmniejszając poziom gruczołu krokowego, pomagają wydostać się z moczem, gdy jest to konieczne. Przykłady obejmują finasteryd (Proscar) i dutasteryd (Avodart).

Nieprzerwany

Agoniści Beta-3. Jeśli twój pęcherz ściska, kiedy nie powinien, twój lekarz może przepisać agonistę beta-3. Chroni mięśnie pęcherza przed kurczeniem się. Jednym z przykładów jest mirabegron (Myrbetriq).

Botox. Lekarz może wstrzyknąć do pęcherza toksynę botulinową typu A lub botoks, aby ją złagodzić. Pomaga to utrzymać więcej moczu. Możesz dostać zastrzyk podczas wizyty w biurze. Leczenie botoksem może trwać do 10 miesięcy.

Chirurgia

Twój lekarz najprawdopodobniej spróbuje innych metod leczenia przed przejściem do operacji. Jednak możesz potrzebować operacji, jeśli:

• Nietrzymanie moczu jest chroniczne lub ciężkie
• Masz krew w moczu
• Masz przewlekłe infekcje dróg moczowych (UTI)
• Masz blokadę, którą lekarz musi usunąć

Opcje operacji obejmują:

Procedury procy. Ta operacja polega na pobraniu tkanki z innych części ciała, materiału syntetycznego lub siatki, a także wykonaniu procy wokół cewki moczowej i grubej części mięśnia łączącego z nią pęcherz (szyjkę pęcherza). Jest to pomocne, jeśli masz do czynienia z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Zawiesina pomaga zamknąć cewkę moczową, gdy naciskasz na nią - na przykład podczas ćwiczeń, kaszlu lub kichania - więc mocz nie wycieknie.

Nieprzerwany

Sztuczny zwieracz zwieracza. Sztuczny zwieracz (mięsień, który otwiera i zamyka pęcherz) jest jedną z opcji leczenia nietrzymania moczu, jeśli jest to spowodowane powiększeniem prostaty. Lekarz umieszcza mały, wypełniony płynem pierścień wokół szyi pęcherza. Pomaga to w utrzymaniu zamkniętego zwieracza aż do momentu oddania moczu. Kiedy już masz sztuczny zwieracz, będziesz musiał nacisnąć zawór pod skórą, kiedy pójdziesz do łazienki. To wypuszcza powietrze, aby mocz mógł wypłynąć z pęcherza.

Usunięcie prostaty. Jeśli powiększony gruczoł krokowy powoduje nietrzymanie moczu, lekarz może zdecydować o jego usunięciu.

Inne terapie

Pobudzenie nerwu sromowego (SNS). Korzystając ze stymulatora elektrycznego (podobnego do stymulatora) pod skórą, lekarz może zaatakować nerw krzyżowy impulsami elektrycznymi. Może to pomóc w złagodzeniu skurczów pęcherza.

Ucisk cewki moczowej. Jeśli twoja cewka ma dziurę, która pozwala na wyciek moczu, twój lekarz może wstrzyknąć mu materiał (np. Kolagen), który zwiększy grubość ściany i uszczelni dodatkowe otwory. Lekarz wykonuje igłę przez skórę lub bezpośrednio do cewki moczowej. Podczas zabiegu może być konieczne znieczulenie ogólne.

Cewnik. Jeśli nie możesz samodzielnie wydobyć moczu z pęcherza, lekarz może zalecić stosowanie cewnika. Cewnik to miękka, cienka rurka umieszczona w czubku penisa. Twój lekarz może poprosić cię o to kilka razy dziennie lub możesz użyć cewnika, który cały czas może pozostać w cewce moczowej.